Biz insan nesli olarak çok tuhaf yaratıklarız. Fiziksel açıdan değil ama zihinsel açıdan. Bizi diğer varlıklardan ayırıp eşrefi mahluk yapan en önemli özelliğimiz şuurlu birer varlık olmamızdır. Akıl,mantık,zeka hepsi şuurun birer bileşenidir. Sonuçta yapılan bilimsel araştırmalarda şu hayvanın şu kadar zeki olduğu şu hayvanın şu konuda aklını şu kadar kullandığı gibi birçok veriye ulaşabiliriz.İşte biz insanlar şuurlu birer varlık olduğumuzu çoğu zaman unutuyoruz maalesef.Sürekli birileri tarafından güdülmeyi bekleyen birer varlığa dönüşüyoruz zamanla. Halbuki insan akıl,mantık ve şuurunu bir araya getirebilse buna hiç gereği olmayacak 6 milyar gibi bir rakam veriliyor dünya nüfusu. 6 milyar farklı fikir demek. Ama ana fikir bakımından 6 milyar sayısı tek hanelere bile düşebilir. Bu siyasi anlamda bir arada toplanma bir takım çatısı altında bir arada toplanma gibi gibi sıralanabilir. En küçük çaplısı da arkadaş ortamlarında bile olabilir. İlla birileri tarafından yönlendirilmeyi bekleyen insanlarla dolu etrafımız. Niye böyle olduğunu çözebilmiş değilim. Her insan kendi aklı ile bir şeyler yapabilir. Kimseye ihtiyacı olmadığını anladığı zaman kendi yüklerinden kurtulduğu zaman olacak. Ortak fikirlere karşı değilim tabi ki insan zorunluluk gibi hissetse de bir gruba dahil olabilir. Ya da kendi isteğiyle bir gruba girebilir. Bunlara belli itirazlarım yok. İtirazım sadece istemediği halde sırf birilerine yaranmak,gözüne girmek için bir şeyler yapanlara itiraz etmeyenlere. Böyle insanlar yüzünden bazı önemsiz kişilerin kendini lider hissetme duygusu da oldukça kabarıyor. Belki de yalnız kalmaktan korktuğu için böyle bir duruma giriyor olabilir. Çünkü insanlar birilerine ağlamak,birilerinden yardım istemek kısacası birilerine muhtaç olmak için elinden geleni yapıyor. Bu durumda da lider insanlar devreye girip önce bu ihtiyaçları giderip daha sonra bu insanları gütmeye başlıyorlar ve istediği yerlere gelebilmek içinde hiç çekinmeden bu insanları basamak olarak kullanıyorlar. Bir basamak olmaktan çıkıp zirveye başka yollarla çıkabileceğimizi anladığımız zaman büyük adam olabiliriz ve lider olabilmek için insanları gütmeye gerek yok başka yollara yönelmek daha faydalı olacaktır.
Güne gözünü bi açıyosun patlama haberi ile karşılaşıyosun. 13 asker. 13 şehit. Söylemesi dile yazması ele ne kadar kolay değil mi? Daha 1 hafta öncesinde yitip giden 44 şehit daha yok muydu bu memlekette? Sivil,polis 44 vatan evladı yine hain bir saldırıda kaybedilmedi mi? Yine kınamaların lanetlemelerin ardı arkası kesilmez tıpkı ardı arkası kesilmeyen bu kahpece yapılan saldırılar gibi. Ateş düştüğü yeri yakmamalı artık çünkü bu ateş bu memleketin her yerinde. Bu ateşin ucu gün gelecek sana,bana,hepimize dokunacak. O zaman mı anlayacağız bu sorunun büyüklüğünü bu acının hissini. Bu ülkenin istihbarat teşkilatı yok mu? Bu ülkenin istihbarat teşkilatı varsa bu olaylar olmadan devreye giremeyip yetkilileri uyarmıyorsa ne işe yarıyor? Lafa gelince her yerde söyleniyor değil mi büyük bir ülkeyiz,gelişiyoruz diye. Kimse kusura bakmasın ama kendi içindeki bu terör belasını halledemeyen bi ülkenin büyüklüğü tartışılır ve bu terör bizi ileriye değil olduğu sürece hep geriye götürür kendimizi…
Yorumlar
Yorum Gönder